7 november Schiermonnikoog

Dankzij het uitzonderlijk warme najaar, kon ik het neopreen pak nog thuis laten vandaag en trotseerde ik het Wad in korte broek, maar de vroeg invallende duisternis verraadt de tijd van het jaar. Surrealistisch om door het donker te lopen, me oriënterend op het licht van de vuurtoren, terwijl honderden ganzen gakkend overvliegen. Een gedenkwaardige tocht, deze 35e oversteek naar Schiermonnikoog: vanwege een buitenlandse reis gaat het wadloopseizoen volgend jaar grotendeels aan me voorbij...

5 augustus Ameland

Op deze warme, zonovergoten, praktisch windstille zondag ben ik met Karine naar Ameland gelopen. Via een kortere (en diepere) route hebben we de andere groepen op het Wad kunnen mijden. In de verte zeehonden zien liggen, dichterbij veel kwallen, garnalen en zeesterren. Na aankomst op het eiland hebben we gezwommen in de Noordzee, gepauzeerd in een duinpan, geluncht in het strandpaviljoen, genoten van een ijsje in het dorp en op de boot terug zijn we voldaan in slaap gevallen. Wat een dag!

29 juli Schiermonnikoog

Waar ik dit wadloopjaar op 12 januari ben begonnen met Noah, zagen we elkaar voor het eerst in zeven maanden weer op deze avondtocht naar Schier; een mooie gelegenheid om te delen. Wat een heerlijke verrassing is het dan om erachter te komen dat de snackbar na 21.00 uur open is! Met meegezeulde slaapzakken hebben we geslapen in een vogelkijkhut alvorens maandag de eerste boot weer terug te nemen. Een waterplas, windstil, zwoel; de ideale omstandigheden... voor ontiegelijk veel muggen!

15 juli Molengat

Op deze zonovergoten zondag, heb ik samen met neef Koen bijna vier uur over het Wad geslenterd. Zelfs zonder bovenkleding was het aangenaam; dankzij de oostenwind lag de  gevoelstemperatuur relatief hoog. Halverwege herinnerde een drooggevallen zeilboot ons eraan dat hier enkele uren eerder een paar meter meer water stond. Dat weerhield ons er niet van om nog even te zwemmen in de geulen, waar we kortstondig vergezeld werden door een zeehond. Hoe puur wil je het hebben!

24 juni nachttocht Ameland

Met z'n vijven zijn we in het holst van de nacht naar Ameland gelopen. Zo rondom de kortste nacht van het jaar viel het laagwatertijdstip gunstig, waardoor we tussen middernacht en drie uur 's ochtends hebben gelopen. Het was aardedonker, maar halverwege brak de maan door de bewolking heen, waardoor het verder volstrekt duistere landschap wonderlijk verlicht werd. Als aanvulling zaten de geulen bovendien vol met zeevonk, waardoor iedere beweging magisch blauw werd opgelicht. Wauw!

10 juni Wade Men Ameland

Met zes mannen die de opleiding 'Mannen voor jongens' hebben gevolgd bij Koningshart, hebben we de reis van de held gemaakt. Vooraf had iedere man een intentie, en bij aanvang hebben we achter ons gelaten wat ons niet meer dient. De geulen onderweg symboliseerden beproevingen, ballast in de vorm van meegezeulde flessen water hebben we teruggegeven daar waar het hoort, en de boei aangegrepen om datgene te bedanken wat ons de weg wijst op ons pad. Welkom in de nieuwe wereld!

24 mei Ameland

Na de barbaarse taferelen op het Rif van het weekend ervoor, was het nu op zijn plaats om wat milder te zijn. Met onder andere mijn vader en broer zijn we op deze zonovergoten donderdag rond het middaguur naar Ameland gelopen. Bij aankomst hebben we nog gezwommen in de Noordzee en zijn we met de wind in de rug naar het strandpaviljoen gelopen voor de lunch. Het blijft bijzonder, hoe je tijdens zo'n dag, slenterend over het Wad en het eiland, al zo snel een vakantiegevoel kan krijgen.

PinkSTERREN op het Rif

Op eerste pinksterdag ben ik 's avonds tijdens laagwater met mijn broer naar de onbewoonde zandplaat het Rif gelopen, en zijn we pas de volgende ochtend weer teruggelopen. 's Nachts, met hoogwater, zijn we dus bewust ingesloten geweest. Op zowat de donkerste plek in Nederland, was het dus een lesje geduld voor gevorderden: Luisterend naar de branding, liggend op het zand in onze slaapzak, kijkend naar de duizenden sterren tijdens de onbewolkte nacht, overgevend aan het bestaan. 

14 april Reddingsoefening

De verantwoordelijkheid die rust op de schouders van een wadloopgids is niet mals. Wat doe je als een deelnemer ineens in elkaar zakt? Hoe maak je duidelijk vanaf waar je geëvacueerd wil worden? Hoe communiceer je dat met de hulpdiensten? Omdat dit niet uit een boekje te leren is, wordt jaarlijks voor en door alle wadlooporganisaties en hulpdiensten een oefening georganiseerd, waarbij een calamiteit wordt nagebootst. Op deze zaterdag vanaf Engelsmanplaat waarbij eenieder gelukkig tijdig geëvacueerd is.

13 april Simonszand 

Dat het wad aan verandering onderhevig is, bewijst de overtocht naar deze zandplaat: enige jaren terug nog te voet bereikbaar, maar inmiddels is de laatste geul dusdanig diep, dat een bootje de wadlopers over moet zetten naar het onbewoonde eiland Simonszand. Gelegen tussen Schiermonnikoog en Rottumerplaat, hebben de elementen hier vrij spel. Wat met een beetje fantasie een foto had kunnen zijn van de Grand Canyon, is eigenlijk een close-up van wat moedertje natuur doet met een bak zand.

29 maart het Rif

Gelegen tussen Ameland en Schiermonnikoog, vlakbij Engelsmanplaat, blijft deze prachtige zandplaat (in tegenstelling tot wadlplaten) ook bij hoogwater droog staan. Enkel bereikbaar met een goed getij, ontvouwt het onbegroeide, ietwat glooiende onbewoonde eilandje zich. Samen met collega-gids Melle ben ik ditmaal kort na aankomst teruggelopen, want de vloed kwam alweer op. Maar wat een genot zou het zijn om hier te overvloeden en pas het daaropvolgende laagwater terug te lopen...

15 maart Schiermonnikoog

Ik moest er wat voor over hebben: vanwege een harde zuidoostenwind lag de gevoelstemperatuur ver onder nul.  Maar mede dankzij die harde wind stond er zo'n 70 cm minder water dan gebruikelijk bij laagwater. Bij de gebruikelijke route zou ik hooguit kniediep in het water lopen, maar ik kon nu natuurlijk ook op verkenning uit. En dat heb ik gedaan! Wat een heerlijkheid om onontdekt gebied te verkennen en als enige in een straal van 10 km te struinen waar zelden iemand te voet is geweest.

12 januari Ameland

Zo'n vijf herfststormen verder, en het Wad lag er wezenlijk anders bij dan vorig jaar: verschoven of verdiepte geulen en verdwenen slikvelden. Maar dat weerhield vriend Noah en mij er niet van om naar Ameland te lopen op deze koude grijze vrijdag! Halverwege het Wad hebben we onze komst bij de eilanders aangekondigd met een paar oerkreten, om vervolgens in de Noordzee een frisse duik te nemen. Fijn, zo'n hele dag met elkaar: alle tijd om letterlijk en figuurlijk de diepte in te gaan.