14 september Molengat

Een vriendin die een groepje vrienden bij elkaar sprokkelt voor een wadlooptocht, zo simpel kan het gaan. Een internationaal gezelschap zelfs, met een paar vanuit de VS, was het bijzonder om zo tegen alle natuurlijke impulsen in 'de zee in te lopen'. Met het terugtrekkende water, de ondergaande zon en de invallende duisternis was het een prachtige avond, met de opkomende maan tussen de bewolking door en de grote hoeveelheden oplichtende zeevonk, dwalend in tweetallen over de uitgestrekte vlakte.

10 september Molengat

Een moeder die haar 27-jarige dochter een wadlooptocht cadeau wil doen, als onderdeel van een weekendje naar Groningen met z'n tweeën. Helemaal afgereisd uit Noord-Brabant, vergezeld door twee vriendinnen van de dochter uit Utrecht en Rotterdam, was het een eer om hun toewijding voor deze tocht te bekrachtigen in mijn rol als gids. Tegen de verwachtingen in, hebben we de gehele tocht zon gehad; was het zelfs tot aan die ochtend onzeker qua onweerskans. Wat een cadeautje, voor ons allemaal.

27 augustus Ameland

Vanaf de Melkweg naar zonsopkomst. Dat is de korte samenvatting van deze tocht. Vertrokken vanaf de dijk om 03:30 uur, in de volstrekte duisternis; nieuwe maan, weinig omgevingslicht, schuifelden we met z'n vijven door de duisternis. Gaandeweg werd het ochtendgloren zichtbaar, de ondergrond steeds harder en zag ik voor het eerst met wie ik liep: goedemorgen! Dankbaar voor hoe ze mij, na een erg mooie zwerftocht vorig jaar, weer gevonden hebben voor deze uitdagende en overweldigende ervaring.

20 augustus Ameland

Vrij spontaan ben ik op deze zaterdagochtend met een goede kennis naar Ameland gelopen. Met om ons heen meerdere groepen, met in totaal zo'n 200 mensen, was het een welkome herinnering aan waarom ik liever met kleine groepjes loop. Praktisch als laatste vertrokken, slingerden we tussen de groepen door, en waren we vrij vroeg op het eiland. Kletsend, in stilte, genietend, óók van de lange strandwandeling langs de Noordzee die naadloos aansluit bij de wadlooptocht.

7 augustus Rottumeroog

Al tien jaar ben ik gids voor deze kleine stichting, die een paar keer per jaar naar Rottumeroog loopt. Op deze dag zonovergoten, waarbij we (in tegenstelling tot voorgaande jaren) in de tweede helft van de tocht westelijk i.p.v. oostelijk van het wantij lopen; er is in dit gebied duidelijk een verschuiving merkbaar, waardoor deze westelijke kant nu aanzienlijk beter loopt én mooier is. In combinatie met het rijzende water, goed zichtbaar eenmaal op de boot, is de veranderlijkheid van het Wad hier zo voelbaar.

29 juni Molengat

Hier zat ik, een half uur lang, poedelnaakt en met gesloten ogen. De enige beweging die ik mezelf toestond was ademhalen en slikken. Omringd door de surround-sound van tientallen vogels en het kabbelende opkomende water, was er niemand anders te bekennen in een straal van vele kilometers. Jeuk, pijn, trekkende huid van het opdrogende zoute water, zonder er iets mee te doen. Verrast en vervuld toen de timer na een half uur ging, van een eeuwigheid die omvloog.

17 juni het Rif

Alweer enige jaren geleden dat ik in dit gebied was, was deze zonnige en warme vrijdagavond een uitgelezen kans om hier weer rond te scharrelen. Grenzend aan de Noordzee, ligt het Rif (een onbewoonde en onbegroeide zandplaat) precies tussen Schiermonnikoog en Ameland in. Ten dele gesloten als natuurgebied, en een goed getij dat nodig is om er te voet te komen, zijn de mogelijkheden beperkt. Na 4,5 uur lopen en met 20 kilometer in de benen, voldaan weer terug naar huis.

1 mei Schiermonnikoog

Het moment van laagwater was aan het begin van de avond; normaal gesproken te laat voor een overtocht naar een eiland, omdat je de laatste boot mist. Maar nu had ik een overnachting op het eiland geregeld. Resultaat: Als enige op het Wad in een straal van vele kilometers, en alle tijd van de wereld. Gek genoeg bracht het druk met zich mee: hier móét ik wel van genieten! Gepaard met dat de ondergrond zwaarder is geworden, heb ik flink lopen zwoegen. Echter, eenmaal op het eiland viel ik toch in diepe rust. YES!

30 april Molengat

Al maanden stond deze tocht gepland, als verlaat verjaardagscadeau. Met z'n vieren, als twee stellen en één groepje, hebben we op onszelf, in wisselende tweetallen en als geheel, ruim drie uur over het Wad geslenterd. In het begin en aan het eind hebben we bewust contact gemaakt met elkaar, en in tussentijd iedere vorm losgelaten. Het blijft wonderlijk wat het Wad losmaakt, de open en stralende ogen terwijl we nog maar amper de dijk af waren gelopen. Dank voor hoe jullie mijn liefde voor dit gebied spiegelen!

18 april Molengat

Na gelopen te hebben op Tweede Kerstdag, kon Tweede Paasdag natuurlijk niet achterblijven. Net als zo'n vier maanden geleden, was het strakblauw en liep ik op het wad met een dierbare vriend. Veelal in stilte, verwonderd over hoe de winterstormen het gebied drastisch hebben veranderd, herkende ik het haast niet terug. Met hier op de foto een breed uitgewaaierde waterval, wat zich op het vlakke wad zelden laat zien. Dat alles op tocht nummer 200 voor mij alweer, dus een mooie mijlpaal.

2 maart Horsbornzand

Het gebied is gesloten van half mei tot september, kortom, een groot deel van het wadloopseizoen (met deelnemers). Bovendien is een goede waterstand nodig om er te kunnen komen, maar de beloning mag er zijn. Aan de Noordzee, tussen Rottumeroog en Borkum, sta je minstens 10 kilometer uit de kust met niks en niemand om je heen. Zelfs voor 'wadse' begrippen is het hier uitgestorven. Wat een avontuur om hier aan het eind van de middag en begin van de avond rond te slenteren, alleen op de wereld.

27 februari Ameland

Geen wolkje gezien, de wind in de rug en veel slik dat door de recente stormen was weggespoeld, dus we konden op ons gemakje binnen drie uur naar Ameland lopen. Voor Hans Vadi alweer de 8e keer dat hij met me meeliep, en wat heerlijk om mijn enthousiasme voor het wadlopen in hem gespiegeld te zien. Met een frisse duik in de Noordzee als afsluiter voordat we de boot terug pakten en gewoon rond etenstijd weer thuis waren; er even helemaal tussenuit zonder dat het veel vraagt. Heerlijk!

2 februari Molengat

Mijn eerste tocht dit jaar, spontaan besloten aan het eind van de werkdag, waarbij ik in de schemering zo'n twee uur heb geslenterd ten noorden van Broek. Tussen de winterstormen in, waarbij er doorgaans veel te veel water staat, was dit een unieke kans. Vertraagd, doelloos, de vaste route loslatend, heb ik me vooral verwonderd over het oorverdovende geluid dat alle vogels om me heen maakten, en was het vooral een heerlijk ontspannen aftrap voor een nieuw wadloopjaar. Ik heb er weer zin in!